یا اباعبدالله حسین(ع)
08 آبان 1395 توسط سیده فاطمه سادات
محرم
08 آبان 1395 توسط سیده فاطمه سادات
امام سجاد (ع)
05 آبان 1395 توسط سیده فاطمه سادات
امام سجاد (ع) میفرمایند: خدایا ،کمکم کن تا به مردم خدمت کنم.
اخرین نماز امام حسین(س)
03 آبان 1395 توسط سیده فاطمه سادات
| ظهر عاشورا نزدیك می شد، سی نفر از اصحاب حسین علیه السّلام ر جریان یك درگیری و تیراندازی كه بوسیله دشمن انجام گرفت به خاك و خون غلطیدند. بقیه در انتظار جانبازی لحظه شماری می كردند و بی قراری می نمودند. ناگهان مردی از اصحاب اباعبدالله به نام ابو ثمامه صید اوی ؛ متوجه شد كه ظهر شده است به خدمت امام علیه السّلام شتافت و عرض كرد: یا ابا عبدالله ! وقت نماز فرا رسیده است و ما دلمان می خواهد برای آخرین در زندگی ، نماز جماعتی با شما بخوانیم . حضرت سر سوی آسمان برداشت و فرمود: ذَكَرْتَ الصَّلوهَ جَعَلَكَ اللّهُ مِنَ الْمُصَلّین ؛ نماز را یاد كردی ، خداوند تو را از نماز گزاران قرار دهد. فرمود: از این قوم بخواهید تا دست از جنگ بردارند تا ما نماز گذاریم . حصین بن تمیم چون این بشنید فریاد برداشت كه نماز شما مقبول درگاه خدا نیست . حبیب بن مظاهرعلیه السّلام ا صدای بلند فرمود: نماز پسر رسول خداصلّی اللّه علیه و آله قبول نمی شود و از تو قبول خواهد شد. امام در همان میدان جنگ به نماز ایستاد و اصحاب هم به آن حضرت اقتدا كردند. (نمازی كه در اصطلاح فقه اسلامی نماز خوف نامیده می شود یعنی دارای دو ركعت به مانند نماز مسافر). نیمی از یاران در مقابل دشمن ایستادند و نیمی به جماعت اقتدا كردند. نمازگزاران می بایست یك ركعت از نماز را با امام بخوانند و ركعت دیگر را خود بجا آوردند تا زودتر پُست را از دوستان تحویل گرفته و آنها نیز فضیلت جماعت و نماز خواندن با حسین علیه السّلام را در یابند. امام و یارانش از دشمن چندان دور نبودند و در حمله ناجوانمردانه ای كه دشمن انجام داد اصحابی كه خود را مقابل خصم سپر ساخته بودند مورد اصابت تیرهای دشمن قرار گرفتند. وقتی كه امام نمازش تمام شد یكی از رادمردان را در خاك و خون غلطان یافت . سعید بن عبدالله حنفی بود. امام خودش را به بالین او رساند، سعید تا متوجه شد كه آقا به بالینش آمده ، عرض كرد: یا ابا عبدالله ! اوفیتُ؛ آیا من حق وفا را بجا آورده ام ؟ آری این بود آخرین نماز اباعبدالله و یاران پاكبازش در ظهر عاشورا در سرزمین كربلا!!. |
زندگی نامه حضرت زینب (س)
03 آبان 1395 توسط سیده فاطمه سادات
نام: زينب؛ در لغت، به معني درخت نيکو منظر و مرکب از دو کلمه «زين » و «اب » به معناي زيور پدر، توسط پيامبر(ص)بر او نهاده شد.
تولد : پنجم جمادي الاول سال پنجم يا ششم هجري، حدود دو يا سه سال پس از ولادت برادرش امام حسين(ع).
محل : مدينه
کنيه ها : ام کلثوم، ام الحسن، ام عبدالله.
القاب: بيش از 40 لقب براي ايشان ذکر شده است: عالمه غير معلمه، نائبه الزهراء، مليکه الدنيا، سر ابيها، البليغه، الفصيحه، الصديقه الصغري، عقيله النبوه، صابره محتسبه، محبو به المصطفي، عابده آل علي، الباکيه، أمنيه الله، محدثه.
ازدواج : سال هفده هجري با پسر عموي خود عبدالله بن جعفر بن ابي طالب
فرزندان : جعفر (محمد)، عون، علي، ام کلثوم و در برخي منابع عباس نيز ذکر شده است.
خطبه ها: خطبه در کوفه، شام، مجلس ابن زياد و مجلس يزيد.
علاقه به برادر: اين علاقه به قدري زياد بود که مورد تعجب اطرافيان بود و پيامبر با شنيدن اين علاقه با مادرش فاطمه(ع) فرمودند:زينب با حسين (ع)به کربلا مي رود و در رنج و سختيها با او شريک است.
صفات و ويژگيها: در پارسايي، عبادت، فصاحت و بلاغت مانند پدرش علي (ع) و در فضائل اخلاقي، جلال، علم، عمل، عصمت و عفت، وارث صفات مادرش فاطمه زهرا(ع) بود.
واقعة کربلا: حضور در واقعة کربلا و همدلي با امام حسين (ع) به گونه اي که از او به عنوان بطلة کربلاء (قهرمان کربلا) و پيام رسان عاشورا ياد مي شود.
وفات در سال 62 هجري، يک سال و اندي پس از واقعة کربلا.
محل دفن : بنا بر اقوال مختلف: 1. مقام معروف و مشهور در قرية واقع در منطقة غوطة دمشق 2. در مدينة منورة کنار قبور خاندان اهل بيت (ع) در قبرستان بقيع، 3. قاهره مصر.
